powłokę elektronową
Encyklopedia PWN
elektrony walencyjne, elektrony wartościowości,
elektrony zapełniające w atomie danego pierwiastka tzw. orbitale walencyjne, tzn. orbitale o największej dla tego atomu wartości energii (w stanie podstawowym);
elektrony zewn. powłok elektronowych atomu, → elektrony walencyjne.
fizyk teoretyk amerykański, pochodzenia włoskiego, jeden z twórców podstaw energetyki jądrowej.
występowanie różnych pod względem chem. substancji w tym samym typie struktury krystalicznej;
jon
atom lub grupa atomów obdarzona dodatnim lub ujemnym ładunkiem elektrycznym;
[gr. iṓn ‘idący’],
pierwiastki chemiczne (o liczbach atomowych 57–71) należące do 3 grupy układu okresowego pierwiastków, tworzące w 6 okresie dodatkową rodzinę: lantan (La), cer (Ce), prazeodym (Pr), neodym (Nd), promet (Pm), samar (Sm), europ (Eu), gadolin (Gd), terb (Tb), dysproz (Dy), holm (Ho), erb (Er), tul (Tm), iterb (Yb) i lutet (Lu) (dawniej lantan nie był zaliczany do lantanowców);
